Zwiększona lokalna produkcja składników dopełniacza w małych jelitach pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna

DOWOLNOŚĆ syntezy pozawątrobowej składników dopełniacza przez komórki serii monocytów-makrofagów została uzyskana in vitro.1 2 3 4 5 6 Wzmocniona miejscowa synteza składników dopełniacza może również zachodzić in vivo w tkankach atakowanych przez makrofagi i monocyty. Stężenie miejscowo zsyntetyzowanego dopełniacza powinno zależeć od liczby tych komórek i od innych czynników, które regulują produkcję i wydzielanie białek dopełniacza.5, 6 Badaliśmy wydzielanie jelita czczego składników dopełniacza C4, C3 i czynnika B u pacjentów z Choroba Crohna. Szybkość sekrecji białek dopełniacza mierzono za pomocą niedawno opracowanego układu rurki jelitowej z dwoma balonami okluzyjnymi.7 System ten umożliwia perfuzję dobrze zdefiniowanego zamkniętego odcinka jelita czczego. Zapalenie jelitowe choroby Leśniowskiego-Crohna charakteryzuje się naciekaniem limfoidalnym jednojądrzastych i wielojądrzastych leukocytów. Kompleksy immunologiczne osadzone w błonie śluzowej jelita mogą aktywować składniki dopełniacza, przyczyniając się w ten sposób do zmian zapalnych występujących w tym zaburzeniu.8 9 10 Stwierdziliśmy, że wydzielina jelita czczego C4 została znacznie wzmocniona u pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna i była powiązana z poziomem choroby. czynność.
Metody
Przebadaliśmy 22 pacjentów z potwierdzoną biopsyjnie chorobą Leśniowskiego-Crohna terminalnego jelita cienkiego (15 kobiet i 7 mężczyzn, średni wiek 34 lata, zakres, 18 do 62). Poziomowi aktywności choroby przypisano wynik zgodnie z wskaźnikiem aktywności choroby Leśniowskiego i Crohna, w którym remisję wskazywał wynik punktowy poniżej 150,11 Średni czas trwania choroby wynosił 6,5 roku (zakres od do 16). U dwóch pacjentów wystąpiły pozajelitowe objawy choroby (rumień guzowaty i bóle stawów). Pacjentów porównano z 35 zdrowymi grupami kontrolnymi podobnymi do nich pod względem wieku i płci (20 kobiet i 15 mężczyzn, średni wiek 30 lat, zakres od 21 do 55). Przebadaliśmy również 13 zdrowych krewnych pierwszego stopnia pacjentów (9 kobiet i 4 mężczyzn, średni wiek 47 lat, zakres od 37 do 65), 4 pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy (1 kobieta i 3 mężczyzn, średni wiek 47 lat, zakres od 37 do 65) i 8 pacjentów z celiakią (3 kobiety i 5 mężczyzn, średni wiek 45 lat, zakres od 36 do 68). Badanie zostało zatwierdzone przez komisję etyczną wydziału medycznego Uniwersytetu w Uppsali.
Segment jelita poddano perfuzji za pomocą rurki o małej średnicy (16 francuskich lub 5,3 mm średnicy zewnętrznej), która miała 175 cm długości i zawierała sześć kanałów (LOC-I-GUT, Pharmacia, Uppsala) 7; dwa lateksowe balony 10 cm od siebie zostały przymocowane do rurki. Wprowadzanie rurki, drenaż żołądka, napełnianie balonów i płukanie zamkniętego odcinka jelita wykonano jak opisano powyżej.7 Segment jelitowy miał objętość in vivo 80 do 100 ml i był perfundowany z szybkością 3 ml. na minutę roztworem zawierającym 10 mmol glukozy, 5,4 mmol chlorku potasu, 120 mmol chlorku sodu, 2 mmol wodorofosforanu disodu, g glikolu polietylenowego (masa cząsteczkowa, 4000) i 35 mmol mannitu na litr. Aprotinin (Bayer, Leverkusen, Republika Federalna Niemiec) dodano do roztworu perfuzyjnego w celu zahamowania możliwej aktywności proteolitycznej w wycieku. 7 Czas perfuzji wynosił 180 minut; próbki perfuzatu zbierano na lodzie co 20 minut
[przypisy: eskulap oświęcim, anna dziewit wikipedia, ziarnina w uchu ]