Zwiększona lokalna produkcja składników dopełniacza w małych jelitach pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna cd

Analizę statystyczną przeprowadzono za pomocą dwustronnego testu t-Studenta dla wartości niesparowanych. Różnice uznano za znaczące, jeśli wartość P była mniejsza niż 0,05. Wyniki
Tabela 1. Tabela 1. Wartości laboratoryjne u pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna, według wskaźnika aktywności choroby Leśniowskiego-Crohna [11]. Jedenastu z 22 pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna w ostatnim jelicie cienkim miało czynną chorobę; ich średni wynik dla wskaźnika aktywności choroby wynosił 251 (zakres od 170 do 400). 11 pacjentów z nieaktywną chorobą (tj. Z wynikiem <150) wcześniej przeszło operację obejmującą resekcję jelita krętego lub krętniczo-kątniczego. Wartości laboratoryjnych wskaźników aktywności choroby zestawiono w tabeli 1. Dwóch pacjentów z aktywną chorobą było leczonych metronidazolem w czasie badania. Żaden z pacjentów nie otrzymał ostatnio ani nie otrzymał leczenia kortykosteroidami lub immunosupresyjnymi.
Tabela 2. Tabela 2. Stężenia w surowicy składników dopełniacza i albuminy u pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna i zdrowymi kontrolami * Stężenia C3 i C4 w surowicy były podobne u pacjentów z nieaktywną chorobą Leśniowskiego i Crohna oraz u zdrowych osób z grupy kontrolnej, ale stężenia te znacznie wzrosły. (P <0,05) u pacjentów z aktywną chorobą Leśniowskiego-Crohna w porównaniu ze zdrowymi grupami kontrolnymi (Tabela 2). Stężenia czynnika B w surowicy zwykle zwiększały się u pacjentów, a ich poziomy albuminy w surowicy były nieznacznie zmniejszone (tabela 2). Wartości w surowicy nie były dostępne dla 4 z 11 pacjentów z nieaktywną chorobą, ponieważ brakowało próbek surowicy w dniu badania.
Tabela 3. Tabela 3. Jejunal-Fluid Stężenia składników dopełniacza u pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna, krewnych pierwszego stopnia, pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy, pacjentów z celiakią i zdrowymi kontrolami. * Ryc. 1. Ryc. C4, C3, czynnik B i albumina w płynie z jamy nosowej ze zdrowych kontroli (I), pacjenci z nieaktywną chorobą Leśniowskiego-Crohna (II) i pacjenci z aktywną chorobą Crohna (III). Wartości oznaczają średnie . SEM dla liczby obiektów wyświetlanych na każdym pasku. Wskazane różnice między dawkami C4 i C3 w podgrupach pacjentów i kontrolach były znaczące (* P <0,001; ** P <0,05).
Pacjenci z nieaktywną chorobą mieli wynik poniżej 150 dla wskaźnika aktywności choroby Leśniowskiego i Crohna, 11, a pacjenci z aktywną chorobą mieli wynik 150 lub więcej.
Stężenia płynów w jelicie czczym dla zmierzonych składników dopełniacza u pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna i kontrolami przedstawiono w Tabeli 3. Stężenia C3 wzrosły o około 40 procent u pacjentów (P <0,05), a stężenia C4 około 200 procent. (P <0,001); jednak stężenia czynnika B pacjentów były podobne do stężeń kontrolnych. Aby zrekompensować różnice w szybkości przepływu podczas perfuzji, obliczono szybkości wydzielania C3, C4 i czynnika B (Tabela 3). Różnice między stężeniem w jelicie czczym składników u pacjentów i kontrolnych były podobne do różnic w szybkości wydzielania. Gdy stratyfikowano pacjentów w zależności od poziomu aktywności choroby, stwierdzono, że częstość wydzielania C4 w jelicie grubym wzrasta czterokrotnie u osób z aktywną chorobą i dwukrotnie u osób z nieaktywną chorobą [patrz też: anna dziewit wikipedia, medicor rzeszów jabłońskiego, okulux ]