Wpływ terapii przeciwnadciśnieniowej na lewą masę komorową u pacjentów w podeszłym wieku

Nadciśnienie tętnicze jest najczęstszym i najsilniej predykcyjnym czynnikiem ryzyka choroby sercowo-naczyniowej u osób starszych.1 Chociaż łatwo można uzyskać kontrolę ciśnienia krwi i zmniejszyć ryzyko zgonu i udaru mózgu, 2, 3 nie jest jasne, czy zmniejszenie Masa lewej komory powinna być również celem terapeutycznym terapii hipotensyjnej w tej grupie wiekowej.4, 5 Chociaż regresja jest teoretycznie pożądana, 6, 7 nie wiadomo, czy jest to możliwe u osób starszych, czy też w rzeczywistości poprawiać lub osłabiać funkcję komory.5 Obawy te uwydatniają badania nad modelem zwierzęcym nadciśnienia tętniczego, które wskazywało, że zmniejszenie masy upośledza reakcję lewej komory na stres po obciążeniu.8. Przeprowadziliśmy sześciomiesięczne badanie z randomizacją i podwójnie ślepą próbą, aby porównać działanie beta-adrenolitycznego blokera, atenololu i blokera kanału wapniowego, werapamilu, ciśnienia tętniczego i masy lewej komory u 42 pacjentów w podeszłym wieku z nadciśnieniem. Masę lewej komory mierzono za pomocą dwuwymiarowej echokardiografii. Czynność serca w spoczynku i podczas łagodnego wysiłku mierzono za pomocą bramkowanego skanowania puli krwi; wpływ redukcji masy lewej komory na czynność serca oceniano za pomocą powtórnych skanów dwa tygodnie po przerwaniu terapii, kiedy ciśnienie krwi powróciło do wartości linii podstawowej.
Metody
Wybór pacjentów
W badaniu wzięło udział 42 pacjentów w wieku powyżej 60 lat z nadciśnieniem tętniczym i grubością ścian bocznych lewej komory . 1,2 cm, mierzonych metodą echokardiografii w trybie M. Wszyscy wyrazili pisemną zgodę, a protokół został zatwierdzony przez wspólny komitet szpitalny ds. Badań klinicznych. U żadnego z pacjentów nie występowała w przeszłości choroba niedokrwienna serca, zastoinowa niewydolność serca klasy III lub IV, choroba układu przewodzącego (chyba że stymulator był obecny), migotanie przedsionków lub znaczna retinopatia lub choroba nerek lub mózgu. Wykluczono również pacjentów z historią innych poważnych chorób lub przeciwwskazaniami do stosowania beta-blokerów lub blokerów kanału wapniowego. Pacjenci zostali wybrani z ogólnych klinik medycznych szpitala Johns Hopkins. Około 60 procent pacjentów w podeszłym wieku z nadciśnieniem poddanych badaniom spełniało kryteria kwalifikowalności.
Projekt badania
Faza placebo
Po tym, jak pacjenci wyrazili świadomą zgodę, wszystkie leki przeciwnadciśnieniowe przerwano i pacjenci otrzymywali placebo (w pojedynczo niewidocznej części badania) przez co najmniej jeden tydzień. Podczas przyjmowania placebo wszyscy pacjenci mieli skurczowe ciśnienie krwi pomiędzy 160 a 220 mm Hg w pozycji siedzącej, rozkurczowe ciśnienie krwi pomiędzy 90 a 115 mm Hg lub oba. Pacjentów poddano dwuwymiarowej echokardiografii w celu obliczenia masy lewej komory i grubości ściany. Ponieważ niedokrwienie może zmieniać częstość wypełniania i objętość serca niezależnie od działania masy lewej komory, przeprowadzono również standardowy test wysiłkowy tal. 9 U pacjentów, u których elektrokardiogramy podczas prób wysiłkowych były prawidłowe, przeprowadzono badanie bramkowanego badania krwi z pacjentami w spoczynku oraz w trakcie wysiłku fizycznego w celu określenia wyjściowych objętości i objętości serca, frakcji wyrzutowej i wskaźników wypełnienia lewej komory.
Faza leczenia
Pacjenci byli losowo przydzielani do grup terapeutycznych metodą podwójnie ślepej próby, zgodnie z wygenerowanym komputerowo kodem losowym w blokach po 10
[więcej w: ziarnina w uchu, klinika uzdrowiskowa pod tężniami, ursmed ]