Wpływ terapii przeciwnadciśnieniowej na lewą masę komorową u pacjentów w podeszłym wieku ad

Kod został dopasowany do kolejnych ponumerowanych pól zawierających badany lek i pasujący do placebo. Początkowo pacjenci otrzymywali 25 mg atenololu lub 120 mg werapamilu o przedłużonym uwalnianiu na dobę. Dawki zwiększano co tydzień, aby uzyskać kontrolę ciśnienia krwi, zdefiniowaną jako ciśnienie skurczowe .160 mm Hg i rozkurczowe ciśnienie .90 mmHg w pozycji siedzącej. Ciśnienie krwi mierzono zwykle kilka godzin po porannej dawce badanego leku. Dziewięciu pacjentów w każdej grupie przeszło ambulatoryjny monitoring ciśnienia krwi w ciągu 24 godzin; w obu grupach nie stwierdzono zależnych od czasu różnic w ciśnieniu krwi. Jeśli ciśnienie krwi nie było kontrolowane po czterech tygodniach leczenia przy wzrastających dawkach, do maksimum 100 mg atenololu lub 480 mg werapamilu na dzień, chlortalidon (25 mg, a następnie 50 mg) dodano do reżimu. Tylko pacjenci, u których ciśnienie krwi było skutecznie kontrolowane, kontynuowali badanie. Pacjenci ci byli obserwowani co miesiąc przez sześć miesięcy, pod koniec których przeprowadzono skanowanie krwinek w spoczynku i podczas ćwiczeń. Faza po leczeniu
Leczenie przerwano po sześciomiesięcznej ocenie kontrolnej. Jeden do dwóch tygodni później (średnia, 13 dni), uzyskano dwuwymiarowy echokardiogram w celu określenia masy lewej komory, a bramkowane skanowanie puli krwi powtórzono w celu określenia wpływu zmian masy na czynność lewej komory w nieobecności. leków przeciwnadciśnieniowych.
Echokardiografia i bramkowane skanowanie puli krwi
Badanie echokardiograficzne wykonano za pomocą aparatu ultradźwiękowego serii 77020 firmy Hewlett-Packard z przetwornikiem 2,5 MHz i otworem o średnicy 16 mm. Masę lewej komory oszacowano za pomocą metody Wyatt a i wsp.1 w warstwie powierzchniowej i znormalizowano dla pola powierzchni ciała (wartości podano tutaj jako wskaźniki masy lewej komory). Obliczono również grubość ściany bocznej i ściany przegrody oraz stosunek średniej grubości ściany do wewnętrznego promienia końcowego diastolicznego. Wyniki badań zostały zdigitalizowane przez dwóch echokardiografów. Pomiary odległości skorelowane z fantomami od czterech do pięciu różnych długości i pod kilkoma kątami (r = 0,98). Zmienność wyników dla tego samego pacjenta z naszym sprzętem wyniosła 6,1 procent. Zarówno interobserver, jak i intraobserver zmienność w ośmiu powtarzanych badaniach wynosiły średnio 6 procent.
W spoczynku wykonano skanowanie krwi w pozycji spoczynkowej u 40-stopniowej lewej przedniej pozycji skośnej w celu wyraźniejszego zdefiniowania przegrody międzykomorowej po znakowaniu in vivo krwinek czerwonych z 9,3 do 11,1 × 108 Bq (25 do 30 mCi) technetu-99m. Obrazy zostały pozyskane w matrycy 64-na-64-bajtowej z powiększeniem 1,9, przy użyciu kolimatora o dużej czułości z równoległym otworem dołączonego do standardowej kamery Angera połączonej z komercyjnym systemem komputerowym medycyny nuklearnej. Dwadzieścia klatek zostało nabytych na interwał R-R, a przejęcie przerwano po trzech minutach.
Szybkość i objętość napełniania lewej komory obliczano za pomocą zwalidowanej metody opisanej w innym miejscu 11, 12. W skrócie, krzywe aktywności w czasie skonstruowano z użyciem półautomatycznego programu komercyjnego, w którym krawędzie umieszczono wokół lewej komory w każdej ramce zgodnie z połączonym drugim etapem. algorytm pochodny i progowy
[hasła pokrewne: ziarnina w uchu, akupunktura lubin, salve widzew ]