Wpływ terapii przeciwnadciśnieniowej na lewą masę komorową u pacjentów w podeszłym wieku ad 7

W punkcie wyjściowym średnie objętości końcoworozkurczowe i ruchowe w spoczynku i podczas wysiłku były większe u 15 pacjentów, u których nastąpiło zmniejszenie masy ciała, niż u tych, którzy tego nie zrobili. Pozostałe wartości hemodynamiczne linii podstawowej w spoczynku i podczas ćwiczeń były podobne w obu grupach. Pomimo 23-procentowego zmniejszenia wskaźnika lewej komory i powrotu ciśnienia krwi do poziomu nadciśnienia dwa tygodnie po zaprzestaniu badania, leki rzucone na serce i frakcja wyrzutowa w spoczynku i podczas ćwiczeń nie uległy obniżeniu w stosunku do wartości podstawowych. Ektopezja komorowa podczas wysiłku była minimalna i nie było różnicy między pomiarem podstawowym a pomiarem po leczeniu u pacjentów, którzy mieli zmniejszenie masy. Dyskusja
Nasze wyniki wskazują, że kontrolę ciśnienia krwi osiągnięto u pacjentów w podeszłym wieku z nadciśnieniem tętniczym i werapamilem w monoterapii, niż w przypadku samego atenololu, a leczenie nadciśnienia łagodnego do umiarkowanego w tej grupie wiekowej za pomocą werapamilu zmniejszało masę lewej komory w okresie sześciu miesięcy. Zmniejszenie masy lewej komory w tej populacji skutkowało wzrostem szczytowej szybkości rozkurczowej lewej komory i współczynnikiem szczytowej szybkości napełniania do szczytowej szybkości wyrzutu. Odkrycia te wskazują na poprawę czynności rozkurczowej lewej komory w połączeniu ze zmniejszeniem masy lewej komory. Nawet po odstawieniu terapii hipotensyjnej i obniżeniu ciśnienia tętniczego do poziomu nadciśnienia tętniczego, funkcja skurczowa w spoczynku i podczas ćwiczeń nie została osłabiona przez zmniejszenie masy lewej komory.
Odczyty ciśnienia krwi, które obserwowaliśmy, były zgodne z wynikami niektórych, ale nie wszystkich, badań porównujących skuteczność blokerów kanałów wapniowych z blokerami beta-adrenolitycznymi w leczeniu nadciśnienia tętniczego u pacjentów w podeszłym wieku.15, 16 Wzrasta oporność naczyń obwodowych a wydajność minutowa zmniejsza się wraz z wiekiem u osób z nadciśnieniem tętniczym17. Ponadto obniżona podatność układu tętniczego i niski lub prawidłowy poziom reniny w osoczu18 sugerują, że starsi pacjenci z nadciśnieniem reagowali lepiej na tętniczo-naczyniowy czynnik rozszerzający naczynia krwionośne niż na bloker beta-adrenergiczny.
Werapamil był również skuteczniejszy niż atenolol w zmniejszaniu masy lewej komory. Chociaż chlortalidon był częściej stosowany do kontrolowania ciśnienia krwi w grupie otrzymującej atenolol, niektóre, ale nie wszystkie badania wykazały, że tiazydowe leki moczopędne nie zmieniają masy lewej komory [19] i nie obserwowano zmniejszenia masy lewej komory u ośmiu pacjentów, którzy byli leczeni z samym atenololem. Poprzednie badania z zastosowaniem echokardiografii w trybie M wykazały spadek masy lewej komory u młodszych pacjentów otrzymujących terapię atenolol.20 21 22 23 Średni wiek pacjentów w tych badaniach wynosił 44 do 48 lat, a możliwe jest, że starsi pacjenci wymagają dłuższego czasu leczenie atenololem w celu zmniejszenia masy ciała. Jest również możliwe, że utrzymujący się wzrost objętości końcoworozkurczowych i udaru podczas leczenia atenololem u naszych pacjentów w podeszłym wieku zapobiegał zmniejszeniu masy lewej komory.24
W poprzednich badaniach zauważono, że wielu pacjentów z nadciśnieniem tętniczym ma obniżoną częstość relaksacji izowolumnej, zmniejszenie wczesnego napełniania lewej komory serca oraz zwiększenie zależności od skurczu przedsionków w celu utrzymania objętości końcowo-rozkurczowej.25 26 27 28 Chociaż niektóre wskaźniki wypełnienia lewej komory zmieniły się w terapii werapamilem, najbardziej konsekwentne zmiany odnotowano u osób, u których nastąpiła redukcja masy lewej komory, niezależnie od otrzymanego leczenia
[hasła pokrewne: chirurdzy sezon 11 chomikuj, medicor rzeszów jabłońskiego, agmed katowice ]