Wpływ terapii przeciwnadciśnieniowej na lewą masę komorową u pacjentów w podeszłym wieku ad 6

Zwiększona objętość końcoworozkurczowa w spoczynku i objętość wyrzutowa uległy zwiększeniu, a wzrost objętości wyrzutowej kompensował zmniejszoną częstość akcji serca w grupie otrzymującej atenolol; wynikiem był niezmieniony rzut serca. Częstość akcji serca podczas wysiłku fizycznego również spadła w grupie przyjmującej atenolol, ale pojemność minutowa serca utrzymywała się z powodu tendencji do zwiększenia objętości wyrzutowej. Ektopia komorowa podczas wysiłku była minimalna, a stopień nie różnił się między dwiema grupami leczenia lub pomiędzy dwoma okresami badania. Aby ocenić wpływ zmniejszenia masy lewej komory, wypełnienie rozkurczowe i parametry hemodynamiczne mierzono zarówno w przypadku pacjentów otrzymujących placebo, jak i dwa tygodnie po odstawieniu terapii hipotensyjnej u 15 pacjentów (12 w grupie werapamilowej i 3 w grupie otrzymującej atenolol) u których masa lewej komory zmniejszyła się w okresie sześciu miesięcy oraz u 12 pacjentów (3 w grupie werapamilowej i 9 w grupie otrzymującej atenolol), u których masa lewej komory nie uległa regresji. Wskaźnik masy lewej komory na linii podstawowej był większy u tych, którzy następnie mieli redukcję masy (średnia [. SE], 116 . 7 g na metr kwadratowy) niż u tych, którzy tego nie robili (91 . 9 g na metr kwadratowy; P <0,05). Średni spadek w tej pierwszej grupie wyniósł 23 . 4 procent.
Tabela 3. Tabela 3. Skutki zmniejszenia lewej masy komorowej na wypełnienie rozkurczowe * Wskaźniki wypełnienia lewej komory u badanych pacjentów i 21 osób z prawidłową czynnością serca przedstawiono w Tabeli 3. W porównaniu z pacjentami z normotensją 15 pacjentów u których redukcja masy lewej komory miała mniejszy stosunek szczytowej szybkości napełniania do szczytowej szybkości wyrzutu; wykazywali również tendencje w kierunku zmniejszonych szczytowych szybkości napełniania i pierwszej trzeciej frakcji napełniania oraz dłuższych czasów do maksymalnego napełnienia. Po zmniejszeniu masy lewej komory, szczytowa szybkość wypełniania i stosunek szczytowej szybkości wypełniania do szczytowej szybkości wyrzutu znacząco wzrosły (P <0,05 dla obu porównań) i nie było znaczących tendencji w kierunku zmniejszenia czasu do wypełnienie piku (P = 0,12) i wzrost pierwszej trzeciej frakcji wypełniającej (P = 0,2).
Ryc. 3. Ryc. 3. Zależność między zmianami procentowymi w indeksie lewej komory i masy mięśniowej a szczytową częstotliwością wypełniania mierzoną na linii podstawowej i po wycofaniu badanych leków u 27 pacjentów z krzywymi zależności czasu od aktywności i ujemnego talu Skanuje. Istniała znacząca odwrotna zależność między tymi dwoma wskaźnikami (r = -0,52, P <0,05).
Natomiast 12 pacjentów, którzy nie mieli zmniejszenia masy lewej komory, miało mniejsze masy początkowe i wartości napełnienia linii podstawowej, które były podobne do wartości dla osób kontrolnych. Po sześciu miesiącach terapii w tej grupie nie zaobserwowano znaczącej zmiany wartości wypełnienia. W przypadku wszystkich pacjentów wystąpiła istotna odwrotna korelacja pomiędzy procentową zmianą wskaźnika lewej komory i zmianą odsetkową szczytowej szybkości wypełniania od wartości linii podstawowej do oceny końcowej dwa tygodnie po zaprzestaniu leczenia (r = -0,52) (ryc. 3).
Tabela 4. Tabela 4. Skutki zmniejszenia lewej masy komorowej na pomiary hemodynamiczne * Pomiary hemodynamiczne w spoczynku i podczas ćwiczeń (do 25 W) dla pacjentów, którzy wykonali i nie odnotowali zmniejszenia masy lewej komory, podsumowano w Tabeli 4
[patrz też: eskulap oświęcim, pramolan skutki uboczne, kaszel psychogenny ]