Podręcznik chorób wewnętrznych

W swoim przedmowie do tego dzieła redaktor stwierdza wprost: Zaprojektowaliśmy podręcznik, by był encyklopedyczny, z głębią zasięgu wykraczającą poza inne podręczniki medycyny w tym czasie. I jest to encyklopedyczna, z 11 koedukatorami i 529 autorami, których nazwiska brzmią jak Who s Who akademickich chorób wewnętrznych. Jako encyklopedia, ten podręcznik kondensuje ogromną ilość materiału pomiędzy jego okładkami. Książka otwiera rozdział dotyczący zasad praktyki lekarskiej, który jest w dużej mierze nie do odróżnienia od porównywalnych rozdziałów w innych standardowych pracach i kończy się sekcją o geriatryce, która jest mile widzianym dodatkiem. Pomiędzy nimi znajduje się dziewięć części odzwierciedlających zwykły podział organizacyjny w zakresie chorób wewnętrznych zgodnie z subspecjalnością narządów. Ale tutaj kończy się podobieństwo do innych podręczników medycyny, ponieważ każda część jest z kolei podzielona na trzy sekcje.
Pierwsza część każdej części opisuje cechy patofizjologiczne i biochemiczne mechanizmy choroby, takie jak transport wątroby lub niewydolność serca. W drugiej części omówiono konkretne choroby, takie jak zapalenie trzustki lub reumatoidalne zapalenie stawów, w formacie najbardziej zbliżonym do standardowego podręcznika. Trzecia sekcja zawiera rozdziały zorganizowane wokół tematu podejścia do pacjenta z danym stanem – ból w klatce piersiowej lub biegunka lub ropomocz. Innymi słowy, prezentacja zmienia się z opisowych streszczeń chorób na dedukcyjne rozumowanie dotyczące diagnostyki różnicowej. Rozdziały te okażą się najbardziej przydatne dla studentów, którzy wciąż formułują zasady systematycznego rozwiązywania problemów. Zwięzłe dyskusje na temat zespołów klinicznych zapewniają dalsze wyjaśnienie diagnostyki różnicowej. Uwzględniono także oceny procedur technicznych i interwencji – zarówno diagnostycznych, jak i terapeutycznych – i sposobu ich stosowania. Bardziej zaawansowani klinicyści, którzy wygenerują kilka hipotez natychmiast po uzyskaniu minimalnych danych na temat przypadku, będą bardziej skłonni zapoznać się z rozdziałami na temat konkretnych chorób, aby potwierdzić, czy hipoteza o danym pacjencie jest zgodna z faktami i odświeżyć ich pamięć o szczegółach. wzór choroby. Zdaniem studentów, jak sądzą lekarze, rozpoznawanie wzorców zgromadzone przez lata doświadczeń klinicznych jest kluczowym elementem w osiąganiu i potwierdzaniu diagnozy. Książka ta okaże się użyteczną encyklopedyczną pracą referencyjną do poprawiania i udoskonalania wiedzy na temat wzorców chorobowych przechowywanych w pamięci długotrwałej.
Podczas gdy sekcje poświęcone podstawom nauki w książce podsumowują najnowsze postępy w patofizjologii, uczniowie będą często konsultować bardziej szczegółowe podręczniki patofizjologii. Natomiast praktykujący uznają te sekcje za dostępne, aktualne i odpowiednio szczegółowe. W spektrum podręczników medycyny wewnętrznej, które od niedawna znajdują się w znakomitych książkach poświęconych podstawowej opiece zdrowotnej i ogólnej medycynie wewnętrznej, po klasyczne prace podspecjalistyczne i opiekuńcze, książka ta dołącza do tej ostatniej jako interesujące nowe podejście do zniechęcającego zadania przechwytywania rozwijająca się baza naukowa chorób wewnętrznych.
Robert S. Lawrence, MD
Cambridge Hospital, Cambridge, MA 02139

Powołanie się na artykuł (1)
Zamknij Cytowanie artykułów
[przypisy: komorowskiego kraków przychodnia, euromedic wrocław, eskulap oświęcim ]