Skip to content

Niepowodzenie profilaktyki zydowudyną po przypadkowym narażeniu na HIV-1

1 rok ago

475 words

Na podstawie danych pochodzących z dwóch badań przeprowadzonych na zwierzętach, 1, 2 producent antyretrowirusowego analogu nukleozydu, zydowudyny (poprzednio azydotymidyny [AZT]), zainicjował badanie kontrolowane placebo w celu oceny skuteczności chemoprofilaktycznej zydowudyny po leczeniu zakażenie szpitalne ludzkim wirusem niedoboru odporności typu (HIV-1) .3, 4 Jest jednak mało prawdopodobne, że to badanie zostanie wkrótce zakończone, biorąc pod uwagę stosunkowo niskie ryzyko zakażenia poprzez narażenie w miejscu pracy.4 W oczekiwaniu na wyniki w toku badań wdrożono kilka programów profilaktyki chemicznej zydowudyny dla pracowników służby zdrowia, którzy byli zawodowo narażeni na zakażenie HIV-1. Następstwa tragicznego wypadku w naszym szpitalu pokazują, że nawet gdy rozpoczyna się bardzo szybko po ekspozycji, leczenie zydowudyną niekoniecznie zapobiegnie infekcji HIV-1. Opis przypadku
58-letni monogamiczny heteroseksualny mężczyzna (biorca) został przeniesiony do naszego szpitala po częściowej resekcji jelita czczego z powodu urazu niedokrwiennego spowodowanego niedrożnością tętnic krezkowych. Zachowano dwunastnicę, 10 cm (4 cale) proksymalnego jelita czczego i kompletne jelita krętego. 15 dnia po przyjęciu, gdy pacjent był w stabilnym stanie, przypadkowo podano dożylną iniekcję strzykawką zawierającą niewielką ilość (100 do 200 .l) krwi od mężczyzny zakażonego wirusem HIV-1 (pacjent indeksu) . Strzykawkę zastosowano do dożylnego wstrzyknięcia Ga 67 cytrynianu galowego do pacjenta wskaźnikowego. Aby podać całkowitą dawkę radionuklidu, strzykawkę przepłukano krwią pacjenta z indeksem. Strzykawkę tę mylono z próbką zawierającą ml wyznakowanych czerwonych krwinek od biorcy, która miała być użyta do określenia masy czerwonych krwinek. Ołowiane ekranowanie uniemożliwiło właściwą kontrolę wzrokową etykiet przymocowanych do strzykawek. Strzykawka, która była używana z pacjentem wskaźnikowym była podłączona do trójdrożnego kurka w cewniku dożylnym biorcy. Osoba wykonująca iniekcję zauważyła, że strzykawka wydawała się być częściowo pusta, a następnie opróżnił strzykawkę i cewnik solą fizjologiczną, obracając kranik. Płyn, który został ostatecznie podany, był lekko czerwonawy. W ciągu kilku minut popełniono błąd i podjęto odpowiednie działania.
Pacjent z indeksu, homoseksualista, przez kilka miesięcy cierpiał na poważne objawy związane z HIV-1 (długotrwała gorączka, biegunka i utrata masy ciała) i zmarł krótko po incydencie z nieskuteczną niewydolnością serca. Trzy miesiące przed śmiercią liczba limfocytów CD4 w krwi obwodowej wynosiła 0,01 × 109 na litr (zakres normalny, od 0,50 do 1,57 x 109 na litr). Nigdy nie otrzymał zydowudyny. Podczas sześciomiesięcznego okresu, w którym go widzieliśmy, wolny antygen p24 HIV-1 nie został wykryty w jego surowicy.
Metody
Poziom zydowudyny w osoczu mierzono za pomocą wysokosprawnej chromatografii cieczowej z kolumną LC-18 DB (średnica wewnętrzna, 15 cm x 4,6 mm) i kolumną wstępną LC-18 DB (5 .moli na litr; Supelco, Middelburg, Holandia). Faza ruchoma składała się z roztworu buforu fosforanowego (pH 6,3), 95% etanolu i tetrahydrofuranu w następujących proporcjach: odpowiednio 900, 50 i 40 ml.
[przypisy: ursmed, pramolan skutki uboczne, medicor rzeszów jabłońskiego ]

0 thoughts on “Niepowodzenie profilaktyki zydowudyną po przypadkowym narażeniu na HIV-1”