Niepowodzenie profilaktyki zydowudyną po przypadkowym narażeniu na HIV-1 cd

W 30 dniu wykryto antygen p24 HIV-1, aw 41 dniu nastąpiła serokonwersja w kierunku przeciwciał HIV-1. HIV-1 wyizolowano z jednojądrzastych komórek krwi obwodowej uzyskanych w 58. dniu po wypadku. Liczby limfocytów i podzbiorów limfocytów we krwi obwodowej biorcy podano w Tabeli 1. Całkowita liczba limfocytów CD4 i CD8 była najniższa (odpowiednio 0,50, 0,40 i 0,07 × 109 na litr) w dniu przejściowym. Obserwowano antygenemię p24. Pomimo nienormalnych wartości, biorca nie miał objawów ostrego zakażenia HIV-1.10 11 12
Ryc. 1. Ryc. 1. Wrażliwość na zydowudynę wirusa HIV-1 izoluje od biorcy (kręgi otwarte) i pacjenta z indeksem (kręgi stałe), zgodnie z oznaczeniem metodą redukcji łysinek. Izolaty HIV-1 uzyskane od pacjenta wskaźnikowego na sześć miesięcy przed przypadkową transmisją i od biorcy 58 dni po wypadku wykazywały podobne wzorce wrażliwości na zydowudynę, przy identycznych wartościach mediany-infekcyjnej dawki 0,02 .mol na litr (Fig. 1). ).
Dyskusja
Po wewnątrzkomórkowej fosforylacji do postaci trifosforanu analog zidowudyny tymidyny hamuje odwrotną transkrypcję HIV-1.13, 14 Leczenie zydowudyną opóźnia śmierć i zmniejsza częstość zakażeń oportunistycznych u wybranych pacjentów z zespołem nabytego niedoboru odporności (AIDS) lub z AIDS kompleks.15 Leczenie zydowudyną doprowadziło również do istotnego obniżenia poziomów antygenu p24 HIV-1 w surowicy, 15, 16, jak również miana HIV-1 w osoczu zarówno u objawowych, jak i bezobjawowych osób zakażonych HIV-1 17 Ruprecht i in. wykazał supresję wiremii leku z powodu wirusa białaczki Rauschera, gdy zydowudynę podawano cztery godziny po inokulacji myszy 10 000 jednostek tworzących łysinki. Tavares i wsp.2 stwierdzili, że zydowudyna podawana w ciągu jednej godziny po zakażeniu zapobiegała wiremii wywołanej wirusem kociej białaczki u kotów. Na podstawie tych wyników obecnie zaleca się stosowanie zydowudyny w chemoprofilaktyce po przypadkowym narażeniu na HIV-1.4. Nasze doświadczenia z tym pacjentem pokazują, że nawet powszechna realizacja programów chemoprofilaktycznych nie zapobiegnie przypadkowym transmisjom wirusa HIV-1, chociaż oczywiście możemy nie ma wniosków z jednego przypadku na temat częstości takich niepowodzeń leczenia.
Warto zauważyć, że pomimo leczenia zydowudyną, serokonwersja przeciwciała przeciw HIV-1 u biorcy była poprzedzona wykrywalnym, przejściowym maksimem na poziomie wolnego p24-antygenu HIV-1, co odzwierciedla znaczny stopień wiremii.17 18 19 W związku z tym, całkowite limfocyty limfocytów CD4 i CD8 były najniższe w momencie osiągnięcia piku antygenu, jak opisano 20, 21 w odniesieniu do nabytych seksualnie pierwotnych zakażeń HIV-1, które nie były leczone zydowudyną.
Jakie mogły być przyczyny niepowodzenia profilaktyki zydowudyną.
Inokulum wirusa u naszego pacjenta było dość duże; jest bardzo mało prawdopodobne, aby zwykły wypadek z igłą spowodował dożylną iniekcję około 100 do 200 .l krwi zakażonej HIV-1. Ponadto pacjent z indeksem miał schyłkową chorobę, która wiąże się z wysokim poziomem wiremii17, 19, 22 i wysokim odsetkiem limfocytów CD4 zakażonych HIV-1 w krwi obwodowej.23 Z drugiej strony, z dużym in vitro inokulum (1000 cząsteczek wirusa na komórkę docelową), uderzający efekt ochronny obserwowano, gdy linia komórek T (komórki H9) była hodowana w obecności .mola zydowudyny na litr, i zaobserwowano całkowity efekt ochronny przy stężeniach zydowudyny w 5 i 10 .mol na litr.13
Leczenie zydowudyną rozpoczęło się w granicach czasowych, które okazały się kluczowe dla efektu ochronnego w wyżej wymienionych badaniach na zwierzętach.1, 2 Z uwagi na możliwość, że niedawna resekcja jelita zakłóciła absorpcję zydowudyny u naszego pacjenta, natychmiastowa dożylna leczenie byłoby lepsze
[podobne: komorowskiego kraków przychodnia, ziarnina w uchu, agmed katowice ]