Dwuletnie wyniki po konwencjonalnej lub wewnątrznaczyniowej naprawie tętniaków aorty brzusznej ad 6

Jednym z nich jest to, że pacjenci, którzy przeżyli stres związany z otwartą naprawą, mogą być nieco mniej podatni na śmierć w ciągu pierwszych kilku miesięcy po operacji niż pacjenci, którzy przeszli naprawę wewnątrznaczyniową, ponieważ ta druga grupa nie była poddawana konwencjonalnej procedurze chirurgicznej. Innymi słowy, przewaga przeżycia wynikająca z mniej inwazyjnego podejścia do naprawy tętniaka może w dużej mierze opierać się na odroczeniu śmierci wśród pacjentów o podwyższonym ryzyku od okresu okołooperacyjnego do kolejnych miesięcy. Chociaż pacjenci w naszym badaniu musieli kwalifikować się do konwencjonalnej otwartej naprawy tętniaka, zanim mogliby zostać poddani randomizacji, zdrowie pacjentów z tętniakami aorty brzusznej jest często poważnie zagrożone przez inne typy chorób sercowo-naczyniowych. W naszym badaniu 58 procent zgonów (22 z 38) było spowodowane przyczynami sercowo-naczyniowymi lub przyczynami związanymi z naprawą tętniaka. To stwierdzenie jest zgodne z wynikami innych dalszych badań dotyczących leczenia tętniaka.12,13 Innym możliwym wyjaśnieniem zbieżności krzywych przeżycia jest niepowodzenie naprawy wewnątrznaczyniowej w celu zapobieżenia pęknięciu tętniaka. Jednak jest mało prawdopodobne, że uszkodzenie endoprzeszczepu wystąpi w ciągu pierwszych dwóch lat po implantacji, a takie niepowodzenie będzie odzwierciedlone przez zbieżność wskaźników śmierci związanej z tętniakiem – efekt, który nie został znaleziony w naszej analizie. Chociaż zgrupowanie zgonów było obserwowane w grupie endowaskularnej po około roku po randomizacji, przyczyny śmierci nie były związane z tętniakiem. Co więcej, widoczne zgrupowanie tych zgonów było widoczne w analizie przeżycia Kaplana-Meiera, która mierzyła czas z randomizacji, a nie czas od zabiegu, wskazując, że ta grupa zgonów nie była związana z przebiegiem po interwencji. Tylko jeden pacjent w grupie wewnątrznaczyniowo-naprawczej zmarł z powodu tętniaka (zakażonego endograftu) po wypisaniu ze szpitala. Nie wiadomo, czy wskaźnik niewydolności przeszczepu wzrośnie wraz z dalszą obserwacją.
U pacjentów poddawanych naprawie wewnątrznaczyniowej należy dołożyć starań, aby utrzymać przewagę przeżycia związaną z unikaniem konwencjonalnej chirurgii. Wysiłek ten może przynajmniej częściowo być przedmiotem ścisłego zarządzania czynnikami ryzyka. Beta-blokery, leki przeciwpłytkowe i statyny były stosowane u mniej niż 50% naszych pacjentów na początku badania. Oczywiście, mniej niż optymalne leki zostały użyte w świetle aktualnych wytycznych dotyczących zarządzania ryzykiem u pacjentów z objawami miażdżycy. [14-16] Oczywiście lepsze okołooperacyjne i pooperacyjne zarządzanie czynnikami ryzyka mogłoby również poprawić wyniki otwartego leczenia tętniaka.
Podsumowując, dwuletnie wyniki badania DREAM wskazują, że przewaga w okresie okołooperacyjnym w przypadku naprawy wewnątrznaczyniowej w porównaniu z leczeniem otwartym jest ograniczona do pierwszego roku po operacji.
[więcej w: tętniak na wątrobie, torbiel wargi dolnej, rzepka dwudzielna ]
[przypisy: akupunktura lubin, anna dziewit wikipedia, salve widzew ]