Bortezomib lub Deksametazon o wysokiej dawce w nawrotowym szpiczaku mnogim ad 9

Wynik ten jest korzystniejszy w porównaniu z mniej rygorystycznie określonymi wskaźnikami odpowiedzi (tj. Więcej niż 50 procent redukcji białka M) o 17 do 47 procent zgłaszanych z talidomidem19-30 i 25 do 50 procent z VAD.31-34. Dysametazon o wysokiej dawce został uznany przez badaczy i agencje regulacyjne za najlepszy lek do porównań. Nie ma ogólnie przyjętej standardowej terapii u pacjentów z nawracającym szpiczakiem, a wybór leczenia zależy od wcześniejszych terapii, wieku, stanu sprawności, rezerwy szpiku kostnego i współistniejących chorób. Deksametazon w dużych dawkach jest szeroko stosowany w Ameryce Północnej i Europie w leczeniu szpiczaka nawrotowego i był lekiem stosowanym do porównań w kilku dużych badaniach dotyczących nowo zdiagnozowanego szpiczaka.5-73536
Aby zmniejszyć potencjalne błędy w projekcie otwartym, wszystkie oceny poziomu białka i wapnia w surowicy zostały potwierdzone w centralnym laboratorium. Czas trwania leczenia był podobny w obu grupach, a czas pomiędzy ocenami choroby był krótki (trzy tygodnie w obu grupach). Co więcej, pacjenci z chorobą, która była oporna na deksametazon w dużych dawkach, zostali wykluczeni, ponieważ oczekiwano by, że albo nie otrzymają odpowiedzi na deksametazon, albo odpowiedzi krótkotrwałej.
Randomizacja była stratyfikowana dla trzech czynników prognostycznych, a grupy terapeutyczne były dobrze zrównoważone pod względem cech demograficznych oraz liczby i rodzajów poprzednich terapii. W początkowym leczeniu 95% pacjentów, którzy zgłosili się do badania przy pierwszym rzucie choroby, otrzymało terapię opartą na antracyklinie (np. VAD), kombinację środka alkilującego (np. Melfalan i prednizon) lub oba. Ponadto 67% pacjentów otrzymało przeszczep krwiotwórczy z komórek macierzystych lub inne leczenie wysokimi dawkami, a 98% otrzymało pewną formę kortykosteroidów w ramach wcześniejszych schematów leczenia (np. Melfalan i prednizon lub VAD), chociaż pacjenci z chorobą był oporny na poprzedni wysokodawkowy deksametazon.
U pacjentów otrzymujących bortezomib nastąpiła przewaga przeżywalności, pomimo faktu, że 44 procent pacjentów w grupie otrzymującej deksametazon przeszło na drugą stronę, aby otrzymać bortezomib po progresji choroby. W wyniku wcześniejszego zamknięcia grupy otrzymującej deksametazon, mediana czasu obserwacji pacjentów, którzy przeżyli, w obu grupach była ograniczona do 8,3 miesiąca.
Wykazano kliniczną korzyść z bortezomibu u pacjentów, którzy otrzymali tylko jedno lub więcej niż jedno wcześniejsze leczenie. Czas do progresji i przeżycia znacznie się poprawił w grupie bortezomibu w porównaniu z grupą deksametazonu, a ogólny odsetek odpowiedzi był znacząco wyższy dla bortezomibu. Zgodnie z oczekiwaniami z niedawno podanych doświadczeń w Klinice Mayo, 37 odpowiedzi były wyższe w obu grupach wśród pacjentów, którzy otrzymali tylko jedno wcześniejsze leczenie.
Nieumyślne włączenie pacjentów z chorobą oporną na dużą dawkę deksametazonu było potencjalnym źródłem uprzedzeń w tym badaniu. Dlatego przeprowadziliśmy analizy wrażliwości czasu do progresji, odsetka odpowiedzi i przeżycia, w których pacjenci, u których mogła występować choroba, która była oporna na wcześniej stosowany wysokodawkowy deksametazon, zostali usunięci na podstawie przeglądu post hoc wszystkich wcześniejszych terapii.
[podobne: bewacizumab, próba tymolowa, terapia resynchronizująca serca ]
[hasła pokrewne: ursmed, klinika uzdrowiskowa pod tężniami, agmed katowice ]