2 , 3-Dideoksyinozyna (ddI) u pacjentów z zespołem nabytego niedoboru odporności lub zespołem związanym z AIDS – Faza I Próba ad 6

Zaobserwowano obniżenie stężeń antygenu p24 przy każdym badanym poziomie dawki, tak że nie zaobserwowano związku między dawką ddI a obniżeniem poziomu p24. Gdy wyniki dla wszystkich dawek analizowano w agregacie (tabela 6), statystycznie istotne spadki poziomów antygenu p24 odnotowano po 2, 6, 10 i 20 tygodniach leczenia, w porównaniu z wartościami uzyskanymi przy przyjęciu. Poziom antygenu p24 pozostał obniżony w tygodniach 30 i 40 u jedynego p24-dodatniego pacjenta, który był leczony przez ten czas. Żaden z pacjentów seronegatywny wobec antygenu p24 przy wejściu nie stał się seropozytywny podczas badania. Wszystkich 37 pacjentów miało hodowle pozytywne przed zakażeniem wirusem HIV z próbek jednojądrzastych krwi obwodowej przed badaniem, które pozostały dodatnie przez cały czas trwania badania.
Wpływ na liczbę limfocytów CD4 i CD8
Tabela 7. Tabela 7. Krążące limfocyty limfocytów CD4 i CD8 podczas podawania ddI. * Zwiększone liczby CD4 obserwowano u co najmniej jednego pacjenta przy każdym poziomie dawki przez pierwsze 10 tygodni podawania ddI, jak pokazano na Figurze 1. Gdy wyniki z wszyscy pacjenci otrzymujący ddI byli analizowani w agregacie, średnia liczba komórek CD4 była istotnie wyższa w 2, 6, 10 i 20 tygodniu niż w linii podstawowej (Tabela 7). Wzrosty w liczbie CD4 .40 komórek na milimetr sześcienny zaobserwowano w 20, 30 i 40 tygodniu, odpowiednio u 6 z 13, 2 z 6 i z 2 pacjentów. Zauważono także wzrost liczby komórek CD8 (Tabela 7), a liczba zliczeń znacznie wzrosła w 2 i 6 tygodniu badania, z tendencją do wyższych wartości w 10 tygodniu.
Wyniki pacjentów w badaniu
W badaniu uczestniczyło 5 pacjentów: jeden z cytomegalowirusem (26 tygodni), jeden z zapaleniem płuc Pneumocystis carinii (2 tygodnie) i jeden z kryptokokozą i toksoplazmozą (15 tygodni). Czwarty pacjent zmarł z otępieniem ośrodkowego układu nerwowego (po 20 tygodniach), a piąty zmarł z powodu postępującego zespołu wyniszczenia (36 tygodni). Oprócz powyższych czterech pacjentów miało oportunistyczne infekcje podczas badania (dwa z P. carinii w tygodniach 10 i 12, jeden z cytomegalowirusem w tygodniu 3 i jeden z Toxoplasma gondii w tygodniu 6). Jeden pacjent ze skórnym mięsakiem Kaposiego miał mięsaka Kaposiego w płucach, który zdiagnozowano w 14. tygodniu.
Odpowiedź kliniczna
Przeanalizowaliśmy ogólną odpowiedź kliniczną pacjentów po sześciu tygodniach leczenia ddI. Spośród 34 pacjentów, którzy ukończyli sześciotygodniowe leczenie, 17 (50 procent) zgłosiło wzrost energii lub poczucia dobrostanu. Siedemnaście z 34 pacjentów miało przyrost masy ciała o co najmniej 2 kg w tym czasie. Dziewięć z 34 pacjentów miało zarówno poprawę objawową, jak i przyrost masy .2 kg pod koniec tego początkowego sześciotygodniowego okresu badania. Zmniejszenie masy ciała lub odpowiedź kliniczną zaobserwowano u 25 z 34 pacjentów (74 procent), brak zmian w stanie klinicznym w 6 i pogorszenie w 3. Żaden wpływ ddI związany z dawką na stan kliniczny nie został stwierdzony w badaniu klinicznym. badanie.
Dyskusja
Przeprowadziliśmy faza I badania ddI u 37 pacjentów z zespołem AIDS lub związanym z AIDS, którzy otrzymali ddI przez średnio 17 tygodni. Maksymalna tolerowana dawka leku została oszacowana na 12 mg na kilogram dziennie
[hasła pokrewne: okulux, warfaryna, ursmed ]